Οικολογική Επιθεώρηση

  • Μεγαλύτερο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Προκαθορισμένο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς

Ευρώπη ελεύθερη ζώνη από «μεταλλαγμένα»

E-mail Εκτύπωση
Ευρετήριο Άρθρου
Ευρώπη ελεύθερη ζώνη από «μεταλλαγμένα»
Συνέπειες στον άνθρωπο, στη βιοποικιλότητα και στο περιβάλλον
Η δράση του Πανελλαδικού Δικτύου κατά των «μεταλλαγμένων»
Όλες οι Σελίδες

Παρουσιάζουμε την εισήγηση του Γιάννη Τόλιου, οικονομολόγου-ερευνητή (Ph.D), μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής του Πανελλαδικού Δικτύου κατά των Μεταλλαγμένων, στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ του Λονδίνου, 14-17 Οκτώβρη 2004

1. Εισαγωγή

Η απόφαση της ΕΕ να καταργήσει το moratorium και να ανοίξει την πόρτα στα μεταλλαγμένα, δημιούργησε νέα δεδομένα στους ευρωπαίους παραγωγούς και καταναλωτές. Η συγκεκριμένη επιλογή αντανακλά τον μονιμότερο προσανατολισμό των ισχυρών κύκλων της ΕΕ στις επιλογές του νεοφιλελευθερισμού, του ατλαντισμού και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του καρτέλ της βιοτεχνολογίας και του αγροτο-διατροφικού συμπλέγματος. Οι ανησυχίες και τα ερωτηματικά των εκατομμυρίων πολιτών στις χώρες της Ευρώπης και στην Ελλάδα, εντείνονται, για τις συνέπειες που θα έχουν οι πιο πάνω επιλογές στην ανθρώπινη υγεία, την αγροτική παραγωγή, το περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα. Μήνυμα ελπίδας το αυξανόμενο κίνημα αντίστασης, κατά των ΓΤΟ και κατά των δυνάμεων που τους προωθούν σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

2. Τι είναι τα μεταλλαγμένα, ποιοι τα προωθούν, πως τα δικαιολογούν;

Οι «γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί» (ΓΤΟ), είναι προϊόντα της βιοτεχνολογίας και της γενετικής μηχανικής. Σύμφωνα με τον καθηγητή Φυσιολογίας Ζωϊκών Οργανισμών κ.Δ.Κουρέτα (Παν/μιο Θεσσαλίας), οι επιστήμονες της γενετικής μηχανικής, χρησιμοποιώντας σειρά μοριακών τεχνικών, απομονώνουν, αποκόπτουν, ενώνουν και μεταφέρουν μονάδες γενετικού υλικού (γονίδια), από τα κύτταρα ενός οργανισμού στα κύτταρα ενός άλλου, ακόμα και εντελώς διαφορετικού είδους (πχ. γονίδιο ψαριού σε φράουλα), σπάζοντας τα φράγματα που βάζει η φύση. Το ξένο γενετικό υλικό μόλις εμφυτευτεί στα κύτταρα ενός οργανισμού (φυτού ή ζώου), ενσωματώνεται τυχαία σε κάποιο σημείο, διακόπτοντας τη φυσική γενετική αρχιτεκτονική και διαταράσσοντας τη φυσική εξελικτική του πορεία. Σε διάκριση με την παραδοσιακή επιλογή και την υβριδιοποίηση, η γενετική τροποποίηση παράγει νέες μορφές ζωής που δεν θα εμφανίζονταν ποτέ στη φύση, γεννώντας μεγάλους και απρόβλεπτους κινδύνους, στον άνθρωπο, στη βιοποικιλότητα και στο περιβάλλον.

Οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί και τα αντίστοιχα προϊόντα, προωθούνται από μια μικρή ομάδα πολυεθνικών, κυρίως αμερικανικών (Mosando, Dupont, Dow, Seminis, κά) και ευρωπαϊκών (Sygenta, Bayer-Aventis, κά), καθώς και άλλων χωρών (Sakata, Sumitomo Chemical, Ιαπωνίας, κλπ), οι οποίες έχουν συγκροτήσει ένα «διεθνές καρτέλ» στην παραγωγή πολλαπλασιαστικού υλικού και ιδιαίτερα «γενετικά τροποποιημένων οργανισμών», τους οποίους κατοχυρώνουν με «πατέντες», κλέβοντας πολλές φορές τη φύση (βιοπειρατεία) και διαθέτοντας με συμβόλαια σε παραγωγούς επιδιώκοντας το μέγιστο κέρδος. Οι έξι μεγαλύτερες εταιρίες είχαν το 2001 στον έλεγχό τους, το 98% της αγοράς γενετικά τροποποιημένων ή διαγονιδιακών σπόρων και 70% των φυτοπροστατευτικών προϊόντων, ενώ οι δέκα μεγαλύτερες, είχαν το 33% της παγκόσμια αγοράς όλων των σπόρων. Ο απόλυτος έλεγχος της παγκόσμιας αγοράς γενετικού υλικού και τροφίμων αποτελεί βασικό στόχο του καρτέλ και εκδήλωση του «διατροφικού ιμπεριαλισμού». Το συγκεκριμένο καρτέλ, έχοντας τη στήριξη του ΠΟΕ και ορισμένων κυβερνήσεων, πρώτα απ' όλα των ΗΠΑ, πιέζουν για πλήρη άρση των εμποδίων στην παραγωγή και εμπορία ΓΤΟ. Με τον έλεγχο του «γενετικού υλικού» και του βασικού όγκου παραγωγής και εμπορίας ειδών διατροφής, αποκτούν «στρατηγικό πλεονέκτημα», θέτοντας υπό ιδιόμορφη ομηρία, χώρες, λαούς, παραγωγούς και καταναλωτές. Γι' αυτό και τα μεταλλαγμένα είναι άκρως κοινωνικό-πολιτικό ζήτημα!

Η προώθηση των μεταλλαγμένων από τις πολυεθνικές, συνοδεύεται από την καλλιέργεια ορισμένων μύθων, περί «αντιμετώπισης της πείνας στον τρίτο κόσμο», την «αύξηση των αποδόσεων και της ανταγωνιστικότητας», τη «μείωση της περιβαλλοντικής ρύπανσης από ζιζανιοκτόνα, εντομοκτόνα», κά. Ωστόσο στην πράξη τίποτα απ' αυτά δεν ισχύει. Εκτεταμένες έρευνες σε διάφορες χώρες και κυρίως στις ΗΠΑ έχουν δείξει, ότι οι προσδοκίες για υψηλότερες αποδόσεις δεν επαληθεύθηκαν, η ρύπανση δεν περιορίστηκε (η εμφάνιση ανθεκτικότερων ζιζανίων οδήγησε στη χρήση πιο τοξικών ζιζανιοκτόνων), ενώ το πρόβλημα της πείνας αποκτά νέες διαστάσεις με τον έλεγχο του γενετικού υλικού και την καταστροφή χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτών. Βασική αιτία της πείνας, παραμένει όπως έδειξε η εμπειρία της λεγόμενης «πράσινης επανάστασης», ο άνισος τρόπος κατανομής των τροφίμων στον πλανήτη. Όσον αφορά την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας», η απολυτοποίηση της μείωσης του κόστους και η μεγιστοποίηση του κέρδους, οδήγησε στα φαινόμενα των «τρελών αγελάδων» και των πουλερικών με «διοξίνες», καθώς και στη μόλυνση του περιβάλλοντος. Κατά συνέπεια αυτό που προέχει δεν είναι η «οικονομική» αλλά η «κοινωνική» ανταγωνιστικότητα με κέντρο την ανθρώπινη υγεία και η φροντίδα στο περιβάλλον.