Στήν άκρη τής πόλης,ένας "άγνωστος ακήρυχτος πόλεμος" σέ εξέλιξη. Οδηγοί μηχανών, αυτοκινήτων, πεζοί, ασθενοφόρα, νεκροί καί τραυματίες. Επιθετική οδήγηση καί «αμυνόμενοι» πεζοί στό πιό γνωστό έργο φρίκης τού Αττικού "σινεμά" πού δέν εννοεί νά "φρενάρει" τήν καθημερινή προβολή του. Ακόμα καί άν υπάρχει η ατομική ευθύνη σέ ένα δυστύχημα, κανένα περιστατικό δέν διαγράφει τήν ευθύνη γιά τήν "ποιότητα ζωής" πού μάς "χάραξαν" τά αφεντικά αναγκαζοντάς μας νά κινούμαστε στόν χώρο πού γεννηθήκαμε καί μεγαλώσαμε μέ βήματα καί ψυχολογία μελλοθανάτου. Ανάμεσα στά άγνωστα-ανώνυμα θύματα τής παραλιακής λεωφόρου Ποσειδώνος, προστέθηκε πρίν λίγες ώρες ένας δικός μας.
Ο νεαρός Αλέξανδρος, ένα ακόμη παιδί μας από τό Παλαιό Φάληρο...
...καί ξαφνικά η θάλασσα έπεσε όλη καί έσπασε πάνω στήν καρδιά μας...
Η πόλη σχεδιάζεται στά "νέα μέτρα" γιά νά καταναλώνεις, νά απομονώνεσαι καί νά οδηγείς. Ο πεζός κινείται πλέον σέ ένα χώρο απαγορευμένο καί επικίνδυνο γιά διάβαση καί πεζοπορία.
Η παρουσία του από μιά ώρα καί μετά μπαίνει κάτω από τό "άγρυπνο μάτι" τής "μηδενικής ανοχής".
Αν είσαι τυχερός θά περάσεις ή θά περάσουν οι 4 τροχοί πάνω από εσένα.
Ενα χτύπημα μέσα στήν νύχτα,στήν τοπική "Βαγδάτη" τής παραλιακής λεωφόρου Ποσειδώνος δέν είναι πάντα ο θόρυβος από τήν "επιπόλαια" σύγκρουση δύο αυτοκινήτων μέ σημαντικής ή ασήμαντες υλικές φθορές.
Πολλές φορές αυτή η "κατάσταση ακήρυχτου πολέμου" μεταξύ αυτοκινήτου καί πεζού οδηγεί στόν θάνατο καί στήν αναπηρία.
Δέν έχουν περάσει λίγες ώρες πού ο Αλέξανδρος κηδεύθηκε.
Καί όταν χάνεται ένας νέος άνθρωπος, όπως καί άν χάνεται,
ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!
Ο καθηγητής τού Ε.Μ.Π καί συγκοινωνιολόγος κ.Αμπακούμκιν είχε εντοπίσει όλα τά λάθη καί τούς κινδύνους πού περιείχε τό "σχέδιο αξιοποίησης" τής παραλίας καί τής σχεδίασης τού Τράμ στό όνομα τής "ανάπλασης" τού τοπίου μέ αφορμή τούς Ολυμπιακούς αγώνες. Ενα παραλιακό τοπίο πού έτσι κι αλλιώς υποφέρει δεκαετίες από τήν εγκαταλειψή του στήν τσιμεντοποίηση καί στήν αυτοκίνηση. Κανείς από τήν κεντρική εξουσία καί τούς "δορυφόρους" της(δήμαρχοι καί δημοτικοί σύμβουλοι τών δήμων)δέν έδωσαν σημασία στήν προτασή του γιά υπογειοποίηση τής κυκλοφορίας, χάραξη τής διαδρομής τού Τράμ μέσω τής λεωφόρου Συγγρού καί πεζοδρόμηση τμημάτων γιά τήν εξυπηρέτηση τών πεζών.
Ο δήμαρχος Π.Φαλήρου έγινε μέρος τού προβλήματος αδιαφορώντας καί συναινώντας σέ αυτή τήν κακοπλασία πού στρέφεται κατά τής ανθρώπινης ζωής καί ελευθερίας.
Οι "δημοτικοί άρχοντες" τών παράλιων δήμων χωρίς νά ενδιαφερθούν καί νά εξετάσουν τίς συνέπειες όλης αυτής τής μετάλλαξης, πού ανέκοψε λόγω μιάς "ιδέας" κτισμένης "από αέρα" καί προσωπικά συμφέροντα τήν άνετη καί ακίνδυνη μετακίνηση τών πολιτών πρός τήν θάλασσα, έδωσαν "μέσα σέ μιά νύχτα" συνοπτικά καί γρήγορα στούς εργολήπτες καί στίς πολυεθνικές τό δικαίωμα νά προχωρήσουν στό τερατούργημα πού σήμερα αφαιρεί στήν άσφαλτο ζωές.
Τά κέρδη από τήν "νέα καρμανιόλα", η εκποίηση καί η εμπορευματοποίηση τής παραλίας, η παρουσία νυκτερινών κέντρων διασκέδασης καί όχι χώρων πρασίνου ήταν πάνω από τήν αξία τής ανθρώπινης ζωής.
Εργα μέ σκοπό τήν εμπορική χρήση καί τήν κυριαρχία τού αυτοκινήτου οδήγησαν μαθηματικά τό Π. Φάληρο καί κάθε παράλιο δήμο στήν περιβαλλοντική καταστροφή καί μέ τόν καιρό μετέτρεψαν τήν διάσημη γιά τήν ομορφιά της -άλλοτε- λεωφόρο,σέ νεκροταφείο.
Ο φίλος μας, φίλος τών παιδιών μας, παιδί πού μεγάλωσε στήν διπλανή μας πόρτα, ο 18χρονος Αλέξανδρος Ευταξιάδης, δέν θά περπατήσει ξανά κοντά στήν θάλασσα,δ έν θά σταθεί στά βράχια κοιτάζοντας τόν ήλιο νά κολυμπά στά δυτικά τού Σαρωνικού, δέν θά τόν ξαναδούμε.
Ενα αυτοκίνητο,στό ύψος τής στάσης τού Τροκαντερό, έξω από τό πάρκο τού Φλοίσβου, τόν χτύπησε θανάσιμα στό κεφάλι. Λίγες μέρες στήν εντατική, η κηδεία, ο αξεπέραστος πόνος από τήν απώλεια...
Δέν είναι τής ώρας τό πώς καί γιατί τών συνθηκών τού θανατηφόρου ατυχήματος. Ο Αλέξανδρος δέν ήταν τό πρώτο (καί πολύ φοβάμαι τό τελευταίο) θύμα ενός "ακήρυχτου πολέμου" στό κυκλοφοριακό "μέτωπο" τής παραλιακής κόκκινης ζώνης!
Γιά τόν θανατό του ευθύνη έχουν πολλοί άλλοι πού βιαστικά γιά νά "στολίσουν" τήν διοργάνωση τής Ολυμπιακής φιέστας μέ ένα οικολογικό μέσο μεταφοράς, προχώρησαν στήν έγκριση ενός πρόχειρου σέ όλα έργου-βιτρίνα (Τράμ) χωρίς νά δεσμεύσουν καί νά διεκδικήσουν από τήν Τράμ ΑΕ καί τήν Ε.Τ.Α (Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα) τήν σύλληψη καί αποπεράτωση μιάς σύγχρονης κατασκευής μέ τούς όρους πού θά έχουν σάν κέντρο αναφοράς τόν άνθρωπο καί τήν κινησή του στήν πόλη.
Νά γιατί τό έργο αυτό κατέληξε σέ μιά αναμενόμενη αποτυχία καί σφραγίζεται τώρα μέ τόν θάνατο δεκάδων πολιτών.
Η ανεπαρκής καί ελλειπής σηματοδότηση πού δίνει προτεραιότητα στήν κυκλοφορία τών αυτοκινήτων καί όχι στόν πεζό.
Σέ περίπτωση πού ο πεζός καταφέρει νά περάσει τό ένα ρεύμα,κινδυνεύει νά παρασυρθεί σέ μιά νησίδα τόσο στενή καί περιορισμένη όπου στέκεται κυριολεκτικά στήν "άκρη τού γκρεμού",εκτεθειμένος καί απροστάτευτος σέ ένα χώρο πού δέν ανήκει καί δέν έγινε γι΄αυτόν αλλά γιά τό αυτοκίνητο.
Η απόσταση τού ενός φαναριού μέχρι τό επόμενο είναι προκλητικά μεγάλη καί στερεί τό δικαίωμα από τόν πεζό νά έχει αρκετές επιλογές ασφαλούς διάβασης σέ μιά τεράστια λεωφόρο.
Αντί νά έχει τόν πρώτο ρόλο καί τόν έλεγχο μέσα στόν τόπο διαβιωσής του ο κάτοικος τού προαστίου, τόν έχει η "αυτοκρατορία" τών αυτοκινήτων πού διασχίζει, καταπατά καί ρυπαίνει τήν "βάση" του!
Οι σηματοδότες (φανάρια) έχουν προγραμματισθεί καί ρυθμισθεί ώστε καί πάλι τό αυτοκίνητο νά έχει τόν πρώτο ρόλο.
Ανάμεσα στήν υπομονή καί στό άγχος πού "ισορροπεί" τού καθενός μας η καθημερινότητα, είναι εύκολο νά κάνεις τό λάθος καί νά προσπαθήσεις νά διασχίσεις τήν λεωφόρο εκεί πού νομίζεις πώς απειλή καί φόβος δέν υπάρχει.
Πόσοι από εμάς δέν τό "τολμήσαμε", δέν τό "ρισκάραμε", δέν "πιασθήκαμε αφηρημένοι" αλλά καί πόσοι από ανύποπτους συμπολίτες μας δέν παρασύρθηκαν από διερχόμενα αυτοκίνητα κάτω από φανάρια, στάσεις λεωφορείων ή καί επάνω στά πεζοδρόμια?...
Σέ κάθε περίπτωση,τό αυτοκίνητο είναι πολύ πιό γρήγορο από εσένα.
Ισως αυτό τό "λάθος" νά έκανε καί ο Αλέξανδρος. Ισως, όχι.
Λεπτομέρεια καί λίγη σημασία έχει πού δέν σβήνει σέ καμμιά περίπτωση τήν συνολική ευθύνη αυτών πού "οραματίσθηκαν", συμφώνησαν, σχεδίασαν, ενέκριναν καί χειροκρότησαν αυτή τήν αθλιότητα κατά μήκος τής παραλιακής λεωφόρου!
Ολους αυτούς πού παρά τίς διαφωνίες μας, προχώρησαν στήν θλιβερή αυτή καί τραγική δόμηση πού κάνει τό Π.Φάληρο νά μοιάζει μέ φυλακή!
Οι "κύριοι καί κυρίες" τής Ολυμπιακής "αναβίωσης" πού "εξαφανίσθηκαν" μετά καί από τό τελευταίο "γκαλά" τής τελετής λήξης στίς υπόλοιπες "φιλάνθρωπες υποχρεώσεις" τους, προτίμησαν ένα "fastfood" πού νά μήν στοιχίσει πολλά στά τελικά έξοδα καί νά "ζυγίσει" αρκετά στά τελικά έσοδα!
Ετσι όταν η τύχη μας αφήνεται στά χέρια τους καί στό "παρόν καί μέλλον" τών ερμητικά κλειστών τους γραφείων, χάνεται η όποια συλλογική αυτόνομη δυνατότητα γιά ένα μελετημένο οργανωμένο δίκτυο κυκλοφορίας αυτοκινήτων καί πεζών. Πεζών καί οδηγών γιά νά είμαι ακριβοδίκαιος.
Δίκτυο πού θά είχε προκύψει μετά από τήν δική μας παρέμβαση στά "δημοτικά συμβούλια" καί στούς δρόμους τών παραλιακών δήμων! Η κατασκευή αερογεφυρών όπου εξασφαλιζόταν η ελεύθερη καί αναίμακτη διέλευση καί πρόσβαση τών πολιτών από καί πρός τήν θάλασσα δέν ήταν στά ενδιαφέροντα τού δήμου Π. Φαλήρου αλλά καί τών άλλων όμορων δήμων τής παραλιακής ζώνης από τό Μοσχάτο μέχρι τήν Βούλα. Απέναντι στό μπετόν καί στό σίδερο πού μάς προορίζουν καί μάς στέλνουν γιά νά "ζήσουμε", άς σταθούμε μέ τήν μόνη πρόθεση πού έχουμε!
Νά τά ρίξουμε προτού χτυπήσουν ξαφνικά απόψε καί άλλους Αλέξανδρους...
Προτού πάρουν τήν ελπίδα μας!
Τήν δική σου, τήν δική μου, τήν δική μας! Τά παιδιά μας...
Π.Φάληρο, 2/12/2005
Παπαδόπουλος Παναγιώτης
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.
| < Προηγούμενο | Επόμενο > |
|---|
